Hiwaga ng panahon,
akbay ng ambon
Sa piyesta ng dahon,
ako’y sumilong
Daan-daang larawan ang nagdaraan
sa aking paningin
Daan-daang nakaraan ibinabalik
ng simoy ng hangin
Tatawa na lamang, at (ba’t hihikbi / bakit hindi?)
Ang aking damdamin, pniaglalruan ng baliw at ng ulan.
At sinong si mapapasayaw sa ulan,
At sinong si mababaliw sa ulan
Hinulog ng langit,
na siyang nag-ampon
Libu-libong ala-alang,
dala ng ambon
At sinong di aawit kapag umulan,
At sinong di mababaliw sa ulan,
At sinong di aawit sa ulan!