‘Pag automatic na ang luha,
tuwing naghahating-gabi
‘Pag imposibleng mapatawa,
at ‘di na madapuan ng ngiti
Kumapit ka kaya
sa akin nang ikaw ay
maitangay sa kalayaan ng ligaya
Tayo na, tayo na,
Ika’y magtiwala sapagka’t
ngayong gabi ako ang
mahiwagang elesi
‘Pag komplikado ang problema,
parang relong made in Japan
At para ding sandwich na
nasa lunchbox mong nawawala,
nabubulok na sa isipan
Minsan ako’y nangailangan,
daglian kang lumapit sa akin
Ibinulong mo kaibigan,
“ako ang iyong liwanag sa dilim”